Historia i zabytki Obszar Lokalnej Grupy Działania „Lepsza Przyszłość Ziemi Ryckiej” jest o bogatym potencjale historycznym i kulturowym.W skład obszaru objętego Lokalną Strategią Rozwoju wchodzą wszystkie gminy powiatu ryckiego: Gmina miejsko-wiejska Ryki Ryki niegdyś były wsią królewską. Prawdopodobnie dzięki staraniu Stanisława Poniatowskiego (ojca króla) w 1782 r. Ryki otrzymały prawa miejskie. Pierwsze stawy rybne założone zostały przez hr Jana Jezierskiego w latach 1836-1843. Będąc w gminie Ryki warto zwiedzić: neogotycki kościół z początku XX wieku (budowaw latach 1908 - 1914), według projektu Józefa Dziekońskiego, w którym znajduje się obraz namalowany przez Leona Wyczółkowskiego, czołowego przedstawiciela nurtu Młodej Polski; wpisany do rejestru zabytków pod nr A/821 pałac z drugiej połowy XVIII w. wybudowany w stylu klasycystycznym, który był rezydencją króla Stanisława Augusta(obecnie mieści się tam miejscowy dom kultury wpisany do rejestru zabytków A/896 zabytkowy cmentarzz końca XVIII w. gdzie m.in. spoczywają uczestnicy powstania listopadowego i styczniowego, najbliżsi z rodziny Leona Wyczółkowskiego i brat Zofii Kossak - Witold. 500-letni kościół o wystroju barokowym . Do zabytków zalicza się także cmentarze: parafialny i żydowski kirkutpowstały w XVIII w.W Bobrownikach znajduje się także pomnik z popiersiem Józefa Piłsudskiego Ryki niegdyś były wsią królewską. Prawdopodobnie dzięki staraniu Stanisława Poniatowskiego (ojca króla) w 1782 r. Ryki otrzymały prawa miejskie. Pierwsze stawy rybne założone zostały przez hr Jana Jezierskiego w latach 1836-1843. Będąc w gminie Ryki warto zwiedzić: neogotycki kościół z początku XX wieku (budowaw latach 1908 - 1914), według projektu Józefa Dziekońskiego, w którym znajduje się obraz namalowany przez Leona Wyczółkowskiego, czołowego przedstawiciela nurtu Młodej Polski; wpisany do rejestru zabytków pod nr A/821 pałac z drugiej połowy XVIII w. wybudowany w stylu klasycystycznym, który był rezydencją króla Stanisława Augusta(obecnie mieści się tam miejscowy dom kultury wpisany do rejestru zabytków A/896 zabytkowy cmentarzz końca XVIII w. gdzie m.in. spoczywają uczestnicy powstania listopadowego i styczniowego, najbliżsi z rodziny Leona Wyczółkowskiego i brat Zofii Kossak - Witold. 500-letni kościół o wystroju barokowym . Do zabytków zalicza się także cmentarze: parafialny i żydowski kirkutpowstały w XVIII w.W Bobrownikach znajduje się także pomnik z popiersiem Józefa Piłsudskiego Gmina miejska Dęblin Miasto Dęblin położone jest w Dolinie rzeki Wieprz i Wisły. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z końca XIV w. Jednak jej rozwój łączy się z budową twierdzy u ujścia rzeki Wieprz do Wisły w latach 1838 – 1878 według projektu rosyjskiego generała Iwana Dehna. W 1840 r. car Mikołaj I podarował dobra dęblińskie Iwanowi Paskiewiczowi, który stłumił m.in. powstanie listopadowe w 1831 r. Do 1915 r. miejscowość ta nosi nazwę Iwanogród. Dęblin uzyskał prawa miejskie w 1954 r. Będąc w tej miejscowości warto zobaczyć liczne zabytki, w tym m.in.: Twierdzę Dęblin, Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie. Muzeum posiada wiele historycznych statków powietrznych. Zespół Dworca Kolei Nadwiślańskiej z przełomu XIX i XX w.powstał w latach siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XIX wieku, rozbudowanego w latach czterdziestych XX wieku. Międzynarodowy Cmentarz Wojenny Balonna, który świadczy o burzliwej historii Dęblina. Forty towarzyszące twierdzy, reduty i pozostałe zabudowania. Pałac Mniszchów/Jabłonowskich. Wzniesiony w stylu saskiego rokoka, prawdopodobnie na gruntach starego dworu Tarłów. Następnie został przebudowany w stylu klasycystycznym na wzór Warszawskich Łazienek. XVIII wieczny pałac był pierwszą siedzibą szkoły lotniczej w Dęblinie. Kościół parafialny pw. Chrystusa Miłosiernego – dawną cerkiew unicką z II połowy XVIII w. U ujścia rzeki Wieprz do rzeki Wisła. W Dęblinie (dawna nazwa Irena) został przygotowany zwycięski manewr wojsk polskich dowodzonych przez Marszałka Józefa Piłsudskiego w bitwie warszawskiej później zwany „Cudem nad Wisłą”. Dęblin i okolice można także zwiedzać korzystając z licznych ścieżek rowerowych, podziwiając walory przyrodnicze (fauna, flora) wchodzące w skład obszaru chronionego krajobrazu NATURA 2000. A już teraz można skorzystać z oferty Wyspy Wisła w Stężycy oraz ścieżek rowerowych łączących obydwie miejscowości. Miasto Dęblin położone jest w Dolinie rzeki Wieprz i Wisły. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z końca XIV w. Jednak jej rozwój łączy się z budową twierdzy u ujścia rzeki Wieprz do Wisły w latach 1838 – 1878 według projektu rosyjskiego generała Iwana Dehna. W 1840 r. car Mikołaj I podarował dobra dęblińskie Iwanowi Paskiewiczowi, który stłumił m.in. powstanie listopadowe w 1831 r. Do 1915 r. miejscowość ta nosi nazwę Iwanogród. Dęblin uzyskał prawa miejskie w 1954 r. Będąc w tej miejscowości warto zobaczyć liczne zabytki, w tym m.in.: Twierdzę Dęblin, Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie. Muzeum posiada wiele historycznych statków powietrznych. Zespół Dworca Kolei Nadwiślańskiej z przełomu XIX i XX w.powstał w latach siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XIX wieku, rozbudowanego w latach czterdziestych XX wieku. Międzynarodowy Cmentarz Wojenny Balonna, który świadczy o burzliwej historii Dęblina. Forty towarzyszące twierdzy, reduty i pozostałe zabudowania. Pałac Mniszchów/Jabłonowskich. Wzniesiony w stylu saskiego rokoka, prawdopodobnie na gruntach starego dworu Tarłów. Następnie został przebudowany w stylu klasycystycznym na wzór Warszawskich Łazienek. XVIII wieczny pałac był pierwszą siedzibą szkoły lotniczej w Dęblinie. Kościół parafialny pw. Chrystusa Miłosiernego – dawną cerkiew unicką z II połowy XVIII w. U ujścia rzeki Wieprz do rzeki Wisła. W Dęblinie (dawna nazwa Irena) został przygotowany zwycięski manewr wojsk polskich dowodzonych przez Marszałka Józefa Piłsudskiego w bitwie warszawskiej później zwany „Cudem nad Wisłą”. Dęblin i okolice można także zwiedzać korzystając z licznych ścieżek rowerowych, podziwiając walory przyrodnicze (fauna, flora) wchodzące w skład obszaru chronionego krajobrazu NATURA 2000. A już teraz można skorzystać z oferty Wyspy Wisła w Stężycy oraz ścieżek rowerowych łączących obydwie miejscowości. Gmina wiejska Stężyca Gmina Stężyca rozciąga się wzdłuż prawobrzeżnej Wisły. Bogate walory przyrodnicze sprawiły, iż część gminy została objęta programem ekologicznym NATURA 2000. Będąc w gminie Stężyca warto zobaczyć: Fort I w Nadwiślance (element twierdzy Dęblin) z II poł. XIX w., Ne rejestru A/895 Zespół kościoła filialnego w Stężycy (pofranciszkański), przebudowany w 1 poł. XIX w.W kościele zainstalowane zostały relikwie Św. Antoniego, Św. Alojzego Jezuity, Św. Franciszki Rzymianki, Św. Teodora, Św. Klemensa ważnych postaci w kościele katolickim oraz obraz uważany za łaskami słynący Oblicze Chrystusa (Veraicon). Wpisanydo rejestru zabytków pod nr rej. A/893 Kościół Parafialny Św. Marcina Bpa w Stężycy – najstarszy zabytek ziemi stężyckiej wpisany do rejestru zabytków pod nr A/977. Jest to budowla murowana późnogotycka z barokowym wystrojem wnętrza. Stalle pochodzą z XVIII w. z kościoła zakonu cystersów w Lubiążu. Zespól kościelny w Brzezinach, 2 poł. XX w. – zabytek wpisany do rejestru zabytków pod nr rej, A/89. Obiekt w części murowany w części drewniany. Kaplica zbudowana na prośbę króla Jana III Sobieskiego. Cmentarz oraz mauzoleum prawosławne, 1 poł. XIX w. Zespół kościelny w Pawłowicach, 1 poł. XIX w. W kościele znajduje się późnorenesansowy ołtarz głównyz I poł. XVII w. Kompleks rekreacyjny Wyspa Wisła w Stężycy. W Dolinie rzeki Wisła na pow. ok. 30 ha społeczność lokalna wybudowała obiekt rekreacyjno-wypoczynkowy współfinansowany ze środków Unii Europejskiej. Wyspa Wisła to miejsce dla osób poszukujących bliskiego kontaktu z naturą. Powstały tu ścieżka rowerowa, zielona ścieżka zdrowia. Gmina Stężyca rozciąga się wzdłuż prawobrzeżnej Wisły. Bogate walory przyrodnicze sprawiły, iż część gminy została objęta programem ekologicznym NATURA 2000. Będąc w gminie Stężyca warto zobaczyć: Fort I w Nadwiślance (element twierdzy Dęblin) z II poł. XIX w., Ne rejestru A/895 Zespół kościoła filialnego w Stężycy (pofranciszkański), przebudowany w 1 poł. XIX w.W kościele zainstalowane zostały relikwie Św. Antoniego, Św. Alojzego Jezuity, Św. Franciszki Rzymianki, Św. Teodora, Św. Klemensa ważnych postaci w kościele katolickim oraz obraz uważany za łaskami słynący Oblicze Chrystusa (Veraicon). Wpisanydo rejestru zabytków pod nr rej. A/893 Kościół Parafialny Św. Marcina Bpa w Stężycy – najstarszy zabytek ziemi stężyckiej wpisany do rejestru zabytków pod nr A/977. Jest to budowla murowana późnogotycka z barokowym wystrojem wnętrza. Stalle pochodzą z XVIII w. z kościoła zakonu cystersów w Lubiążu. Zespól kościelny w Brzezinach, 2 poł. XX w. – zabytek wpisany do rejestru zabytków pod nr rej, A/89. Obiekt w części murowany w części drewniany. Kaplica zbudowana na prośbę króla Jana III Sobieskiego. Cmentarz oraz mauzoleum prawosławne, 1 poł. XIX w. Zespół kościelny w Pawłowicach, 1 poł. XIX w. W kościele znajduje się późnorenesansowy ołtarz głównyz I poł. XVII w. Kompleks rekreacyjny Wyspa Wisła w Stężycy. W Dolinie rzeki Wisła na pow. ok. 30 ha społeczność lokalna wybudowała obiekt rekreacyjno-wypoczynkowy współfinansowany ze środków Unii Europejskiej. Wyspa Wisła to miejsce dla osób poszukujących bliskiego kontaktu z naturą. Powstały tu ścieżka rowerowa, zielona ścieżka zdrowia. Gmina wiejska Kłoczew Kłoczew leży nad rzeką Okrzejką, Położony historycznie w dawnej ziemi stężyckiej, województwie sandomierskim .Gmina Kłoczew pokryta jest dużymi kompleksami stawów hodowlanych..Gmina pokryta jest dużymi kompleksami stawów hodowlanych w Jagodnem i Rybakach. Ma ona charakter typowo rolniczy, urozmaicony dolinami i lasami oraz licznymi zbiornikami wodnymi. Posiada ofertę wypoczynku i rekreacji dla wędkarzy wraz z bazą rekreacyjno-hotelową w miejscowości Huta Zadybska. Godnymi zwiedzenia są: zabytkowy kościół parafialny p. w. Św. Jana Chrzciciela w Kłoczewie, zabytkowy dwór z XIX wieku w Jagodnem, zespół dworsko-folwarczny Stare Zadybie. Ośrodek wypoczynkowy w Hucie Zadybskiej. Kłoczew leży nad rzeką Okrzejką, Położony historycznie w dawnej ziemi stężyckiej, województwie sandomierskim .Gmina Kłoczew pokryta jest dużymi kompleksami stawów hodowlanych..Gmina pokryta jest dużymi kompleksami stawów hodowlanych w Jagodnem i Rybakach. Ma ona charakter typowo rolniczy, urozmaicony dolinami i lasami oraz licznymi zbiornikami wodnymi. Posiada ofertę wypoczynku i rekreacji dla wędkarzy wraz z bazą rekreacyjno-hotelową w miejscowości Huta Zadybska. Godnymi zwiedzenia są: zabytkowy kościół parafialny p. w. Św. Jana Chrzciciela w Kłoczewie, zabytkowy dwór z XIX wieku w Jagodnem, zespół dworsko-folwarczny Stare Zadybie. Ośrodek wypoczynkowy w Hucie Zadybskiej. Gmina wiejska Ułęż Niewątpliwie jednym z bogactw ziemi ułęskiej jest rzeka Wieprz, tworząca granicę południową na odcinku 15 km. Gmina jest bardzo rozwinięta pod względem infrastruktury. Wyjątkowe walory przyrodnicze i wypoczynkowe sprawiają, że gmina Ułęż to ważne miejsce turystyczne w województwie lubelskim. Rzeka Wieprz daje duże możliwości uprawiania sportów wodnych. Gmina Ułęż posiada bogate zasoby przyrodnicze i historyczne. W dolinie rzek Świnka i Wieprz położona jest malownicza miejscowość Sobieszyn, bogata w historię oraz posiadająca ogromne zasoby przyrodnicze. Miejscowość Sobieszyn to gniazdo rodu Sobieskich.Warto zobaczyć: Kościół parafialny w Żabiance został wzniesiony w 1570 roku, ufundowany przez Feliksa Bentkowskiego – starostę stężyckiego. Wpisany do rejestru zabytków pod A/901. Jest najstarszym drewnianym zabytkiem sakralnym powiatu ryckiego. Ołtarz główny rokokowo-klasycystyczny z końca XVIII w. Zespół pałacowo – parkowy w Ułężu – w jego skład wchodzą: pałac (I poł. XIX w.), park z zabytkowym drzewostanem, kapliczka Matki Boskiej, siedziba Urzędu Gminy Ułęż. Jednym z właścicieli był Adam Cieciszowski – ojciec matki Henryka Sienkiewicza. Ostatni właściciele Ułęża – Karol Meisner i Irena z Meisnerów Janicka – są pochowani na wzgórzu „Pięciu Figur” w centrum Ułęża. Zespól Szkół im. Kajetana hr. Kickiego w Sobieszynie Brzozowej. Szkoła zbudowana została dzięki fundacji znanego filantropa Kajetana hr Kickiego. Zespół kościelny w Sobieszynie – Zabytek wpisany jest do rejestru zabytków pod nr: A/780 z 24.05.1979 Izba Regionalna - mieszczącej się w dziewiętnastowiecznym Dworze Modrzewiowym, na terenie Zespołu Szkół im. Kajetana hr. Kickiego. Niewątpliwie jednym z bogactw ziemi ułęskiej jest rzeka Wieprz, tworząca granicę południową na odcinku 15 km. Gmina jest bardzo rozwinięta pod względem infrastruktury. Wyjątkowe walory przyrodnicze i wypoczynkowe sprawiają, że gmina Ułęż to ważne miejsce turystyczne w województwie lubelskim. Rzeka Wieprz daje duże możliwości uprawiania sportów wodnych. Gmina Ułęż posiada bogate zasoby przyrodnicze i historyczne. W dolinie rzek Świnka i Wieprz położona jest malownicza miejscowość Sobieszyn, bogata w historię oraz posiadająca ogromne zasoby przyrodnicze. Miejscowość Sobieszyn to gniazdo rodu Sobieskich.Warto zobaczyć: Kościół parafialny w Żabiance został wzniesiony w 1570 roku, ufundowany przez Feliksa Bentkowskiego – starostę stężyckiego. Wpisany do rejestru zabytków pod A/901. Jest najstarszym drewnianym zabytkiem sakralnym powiatu ryckiego. Ołtarz główny rokokowo-klasycystyczny z końca XVIII w. Zespół pałacowo – parkowy w Ułężu – w jego skład wchodzą: pałac (I poł. XIX w.), park z zabytkowym drzewostanem, kapliczka Matki Boskiej, siedziba Urzędu Gminy Ułęż. Jednym z właścicieli był Adam Cieciszowski – ojciec matki Henryka Sienkiewicza. Ostatni właściciele Ułęża – Karol Meisner i Irena z Meisnerów Janicka – są pochowani na wzgórzu „Pięciu Figur” w centrum Ułęża. Zespól Szkół im. Kajetana hr. Kickiego w Sobieszynie Brzozowej. Szkoła zbudowana została dzięki fundacji znanego filantropa Kajetana hr Kickiego. Zespół kościelny w Sobieszynie – Zabytek wpisany jest do rejestru zabytków pod nr: A/780 z 24.05.1979 Izba Regionalna - mieszczącej się w dziewiętnastowiecznym Dworze Modrzewiowym, na terenie Zespołu Szkół im. Kajetana hr. Kickiego. Gmina wiejska Nowodwór Gmina Nowodwór obejmuje obrzeże powiatu ryckiego, sąsiadując z powiatem łukowskim. Obszar gminy bezpośrednio przylega do granic Obszaru Chronionego Krajobrazu „Pradolina Wieprza”. Główną rzeką przepływającą przez gminę jest rzeka Świnka, która ma swoje ujście do rzeki Wieprz. Największymi walorami przyrodniczo-krajobrazowymi gminy są kompleksy leśne. W Dolinie rzeki Świnka występują unikatowe gatunki roślin łąkowych, leśnych oraz liczne ptactwo, które objęte jest ochroną. W gminie Nowodwór warto zobaczyć zabytkowy młyn wodny z XIX wieku na rzece Śwince.Godnymi zwiedzenia jest: Młyn z ok. 1930 roku w miejscowości Grabowce Dolne, Leśniczówka z ok. 1920 roku. Pozostałości zespołu dworsko parkowego z XIX wieku. Obora w zespole dworsko parkowym z ok. 1990 roku Układ urbanistyczny dawnego miasta z XVI wieku. Młyn elektryczny dawniej wodny z końca XIX wieku. Gmina Nowodwór obejmuje obrzeże powiatu ryckiego, sąsiadując z powiatem łukowskim. Obszar gminy bezpośrednio przylega do granic Obszaru Chronionego Krajobrazu „Pradolina Wieprza”. Główną rzeką przepływającą przez gminę jest rzeka Świnka, która ma swoje ujście do rzeki Wieprz. Największymi walorami przyrodniczo-krajobrazowymi gminy są kompleksy leśne. W Dolinie rzeki Świnka występują unikatowe gatunki roślin łąkowych, leśnych oraz liczne ptactwo, które objęte jest ochroną. W gminie Nowodwór warto zobaczyć zabytkowy młyn wodny z XIX wieku na rzece Śwince.Godnymi zwiedzenia jest: Młyn z ok. 1930 roku w miejscowości Grabowce Dolne, Leśniczówka z ok. 1920 roku. Pozostałości zespołu dworsko parkowego z XIX wieku. Obora w zespole dworsko parkowym z ok. 1990 roku Układ urbanistyczny dawnego miasta z XVI wieku. Młyn elektryczny dawniej wodny z końca XIX wieku.AKTYWNY WYPOCZYNEK I REKREACJA Obszar Lokalnej Grupy Działania „Lepsza Przyszłość Ziemi Ryckiej” jest o bogatym potencjale przyrodniczym i kulturowym. Bardzo ważnym walorem obszaru objętego LSR jest czyste środowisko. Obszar działania LGD swoją ofertę turystyczną kieruje dla miłośników przyrody, historii, wędkarstwa, kajakarstwa, osób aktywnie spędzających wolny czas. Na obszarze tym zostały wyznaczone, oznakowane szlaki kajakowe, a także oznakowane i zbudowane ścieżki rowerowe. Intensywnie powstają kwatery agroturystyczne. Sieć rzeczną powiatu stanowi Wisła oraz dorzecza Wieprza, objęte obszarem chronionego krajobrazu „Natura 2000”. Rzeka Wisła przepływa przez powiat na odcinku 17 km. Dopływami Wisły są rzeki Wieprz i Okrzejka. Na granicy z powiatem puławskim swoje koryto rzeczne ma Wieprz płynący w kierunku południowym. Do rzeki Wieprz swoje ujście mają rzeki: Świnka, Zalesianka, Irenka, Okrzejka. W południowej części powiatu znajduje się fragment obszaru siedliskowego Natura 2000 „ Dolny Wieprz”. Teren Natura 2000 to rozległa, płaska dolina rzeczna piaszczyste wzniesienie i muliste obniżenie. Koryto Wieprza zachowało naturalny, silnie meandrujący charakter, towarzyszą mu liczne starorzecza i zastoiny. Sieć rzeczną obszaru stanowi rzeka Wisła wraz z dopływami: Wieprzem i Okrzejką. Do Wieprza swoje ujścia mają: Świnka, Zalesianka oraz Irenka. Niezwykłe malownicze obszary można podziwiać podczas spływów kajakowych. W ramach zrealizowanego projektu współpracy pn. „Utworzenie szlaku kajakowego Pradoliną Wieprza” na odcinku 123 km oznakowany został szlak kajakowy na rzece Wieprz. Swój początek ma w miejscowości Rokitno (powiat lubartowski), przebiega przez gminy Ułęż i Ryki, aż do ujścia Wisły w Dęblinie. Przez obszar objęty LSR przebiegają: Szlaki wodne Szlaki piesze Ścieżki rowerowe Innym miejscem integracji i wypoczynku dla mieszkańców i turystów jest „Wyspa Wisła” zlokalizowana nad starorzeczem Wisły w Stężycy. Istnieje tu możliwość wypożyczenia rowerów wodnych i kajaków, aby z wody poznać piękno miejscowego krajobrazu. Dla miłośników wędkarstwa Bliskość Wisły oraz liczne oczka wodne stanowią raj dla wędkarzy. Starorzecze Wisły to doskonały akwen dla wędkarzy. Podstawowa cecha tych wód to zwykle długie i raczej wąskie akweny. Głębokość nie przekracza 2-3 m. Linia brzegowa zwykle z jednej strony jest płytsza i zarośnięta trzcinami z dojściem do wody. Starorzecza w gminie należą do Skarbu Państwa i PZW oraz jedno jezioro „Palenickie” należy do Wspólnoty Gruntowej ze Stężycy. Do wód stężyckich należą: Starorzecze Drachalskie, Jezioro Piotrowice, Jezioro Drachalskie, Jezioro Błonie, Starorzecze Prażmów, Łacha Stężycka, Jezioro Stężyckie, Jezioro Jezisko, Rzeka Wisła. Komfortowe warunki do wędkowania zapewnia Wyspa Wisła, wybudowano tam pomosty, przystosowane także dla osób niepełnosprawnych. Większość terenu ma charakter „dziewiczy”, to niedostępne tereny silnie podtopione. Znajdują się tu stanowiska chronionych i zagrożonych gatunków roślin naczyniowych, w tym mieczyka dachówkowatego, kukułki, goździka pysznego, kruszczyka błotnego i nerecznicy grzebieniastej. Na obszarze gniazdują m.in.: orlik, derkacz, żuraw, samotnik, słonka, dudek, błotniak stawowy i łąkowy. W Miejscowości Sobieszyn miłośnik przyrody znajdzie tu najpotężniejsze i najcenniejsze drzewo w powiecie Ryckim zwane „Dębem Sobieskiego”, o obwodzie ok. 600 cm. Legenda głosi, że odpoczywał pod nim sam król Jan III Sobieski. Dla rowerzystów Sieć szlaków sprzyja uprawianiu turystyki pieszej i rowerowej. Rowerzystom wszystko to, czego amatorzy jazdy na jednośladach oczekują. To idealne miejsce do rodzinnych przejażdżek po okolicy. Na terenie obiektu Wyspa Wisła w Stężycy wybudowano około 4,5 km takich ścieżek rowerowych, po których można jeździć także na rolkach. Niezwykłe uroki krajobrazu nadwiślanskiego można podziwiać z wybudowanej ścieżki rowerowej koroną wału rzeki Wisła na odcinku Stężyca – Dęblin. Na terenie powiatu ryckiego wyznaczone i oznakowane zostały ścieżki rowerowe.